Hypoglykemie

Begripsomschrijving

Hypoglykemie is een klinisch syndroom (trias van Whipple): neuroglycopene symptomen, een verlaagde plasmaglucosewaarde en symptoomherstel na glucosetoevoer. Een hypoglycemie (bloedsuiker < 3,8 mmol/l) manifesteert zich veelal met alarmsymptomen via een activering van het autonome, sympathische zenuwstelsel. Klachten als hartkloppingen, zweten, trillen en onrust met hongersensaties treden dan op, tenminste als deze ‘zenuwreflex’ voor een hypoglycemie intact is.¹ Deze ‘hypoglycaemia awareness’ is kennelijk nodig voor een functionele alarmfase. Bij het verder dalen van de bloedsuiker (< 2,8 mmol/l) ontstaan ernstigere verschijnselen die duiden op een suikertekort in de hersenen (ook wel: neuroglycopenie), zoals verwardheid, agressief gedrag, onscherp